تحقیقات نشان می دهند که گریه کردن یک واکنش احساسی تطبیقی و مفید در برابر ناملایمات و استرس ها است که فرآیندهای اضطرابی بدن از جمله فشارخون را تعدیل کرده و در تسکین غم و تنش نقش موثری ایفا می کند.

 

طی یك بررسی مشخص شد كه 85 درصد از زنان و 75 درصد از مردان بعد از گریه كردن احساس بهتری داشته و آسان تر بر شرایط مسلط می شوند. معمولا زنان چهار برابر مردان گریه می كنند.

 

در این مطالعات همچنین مشخص شد همان قدر كه گریه برای سازگاری بدن در مقابل تنش ها مفید می باشد، گریه نكردن و سرکوب کردن احساسات منفی می تواند سلامتی انسان را در معرض خطر قرار دهد. بدین معنی که فروخوردن و عدم بروز احساسات با بالا رفتن فشار خون، اختلالات قلبی- عروقی، تضعیف سیستم ایمنی و افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها ارتباط دارد.

 

نکته حایز اهمیت این است که گریه در بحران ها یک واکنش طبیعی به شمار می رود اما اگر به صورت مداوم و بدون علت تکرار شود نه تنها نقشی در تامین سلامتی بدن ندارد بلکه خود علامت اختلالات روحی از جمله افسردگی و اضطراب است و نیاز به درمان های روانپزشکی دارد.