مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - نسخه‌ی قابل چاپ

مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - نسخه‌ی قابل چاپ

+- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum)
+-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40)
+--- انجمن: دانستنیها و موضوعات علمی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=33)
+---- انجمن: هوا فضا و نجوم (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=78)
+---- موضوع: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм (/showthread.php?tid=266691)

صفحه‌ها: 1 2 3 4 5

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - _Lσѕт_ - 05-01-2018

شاید زمین و مریخ در گذشته همسایۀ یکدیگر نبودند!
____

بیگ بنگ: در مطالعه‌ای ادعا شده است که مریخ در مکانی تقریبا یک و نیم برابر فاصلۀ کنونی‌اش از خورشید در جایی که امروزه به نام کمربند سیارک‌ها می شناسیم شکل گرفته است.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм 5

به گزارش بیگ بنگ، فرض این است که مریخ در نزدیکی زمین و از مواد یکسانی نسبت به زمین شکل گرفته است. اما این فرض سوال مهمی را پیش می کشد: چرا زمین و مریخ این قدر از نظر ترکیبات سازنده متفاوت هستند؟ مریخ از سیلیکات متفاوت و سبک‌تری نسبت به زمین برخوردار است٬ بیشتر شبیه آن چه در شهاب سنگ‌ها موجود است. در تلاش برای توضیح تفاوت عمدۀ عناصر و ایزوتوپ‌ها در مریخ نسبت به زمین٬ محققانی از ژاپن٬ ایالات متحده و بریتانیا برای دست‌یابی به تصور بهتری از حرکت سیاره سرخ در منظومه شمسی٬ شبیه‌سازی‌هایی را اجرا کردند. هر چند این شبیه‌سازی‌ها پیشنهاد می کردند که محتمل‌ترین توضیح این است که مریخ در نزدیکی زمین شکل گرفته است اما نکته ی مهمی که در این مدل‌ها نادیده گرفته شده بود تفاوت در ترکیبات این دو سیاره بود.

به همین خاطر محققان شبیه‌سازی‌هایی را انجام دادند که سازگار با مدلی به نام Grand Tack بود. این مدل پیشنهاد می کند که سیارۀ مشتری نقش مهمی در تشکیل و شکل‌گیری نهایی مدارهای سیارات داخلی منظومه شمسی داشته است. در این تئوری٬ تشکیل مشتری موجب پرتاب حجم وسیعی از مواد به سمت خورشید می گردد که منجر به شکل‌گیری زمین و ناهید می گردد؛ در حالی که همزمان موجب دور شدن مواد از مریخ می گردد که همین مساله موجب کوچک ماندن این سیاره و نیز تفاوت در ترکیبات این سیاره با زمین گشته است. در شبیه‌سازی‌های Grand Tack دانشمندان به یافته‌های جدیدی در مورد شکل‌گیری مریخ دست یافتند. کسر کوچکی از این شبیه‌سازی‌ها پیشنهاد می کردند که مریخ در فاصلۀ دورتری نسبت به خورشید تشکیل شد و سپس تحت تاثیر گرانش مشتری به مدار کنونی‌اش هل داده شد.

پروفسور استفان موزس از دانشگاه کلرادو در مورد احتمال پایین این سناریو می گوید: « احتمال پایین به یکی از این دو معناست: اول این که بگوییم ما مکانیزم فیزیکی بهتری برای توضیح شکل‌گیری مریخ نداریم و یا این که بگوییم در گسترۀ وسیعی از احتمالات ما به یک توضیح دست یافته‌ایم هر چند نسبتا نادر است.» وی مورد اخیر را بهترین نتیجه‌گیری می داند. «در نظر داشته باشید که نادر بودن یک چیز نسبی هست.» وقتی نوبت به فضا می رسد اتفاق‌های نادر هم به وقوع می پیوندند. برای مثال احتمال اینکه زمین مدار سیارکی را قطع کند که موجب سقوط آن سیارک به یوکاتان و انقراض دایناسورها شود چقدر است؟ « با دادن زمان کافی می توانیم انتظار وقوع چنین اتفاقاتی را داشته باشیم. برای مثال اگر به تعداد کافی تاس بیندازید حتما جفت شش خواهید آورد در حالی که احتمال آوردن جفت شش٬ یک سی و ششم هست که تقریبا همان احتمالیست که ما برای شبیه‌سازی تشکیل مریخ به دست آورده‌ایم.»

اما یکی از عوارض شکل گیری مریخ دورتر از خورشید این است که مریخ از آن چه تاکنون تصور می شده سردتر بوده است شاید سردتر از آن که بتواند آب مایع داشته باشد و یا میزبان حیات بوده باشد. به نظر می رسد که این تئوری٬ این ایده که مریخ زمانی گرم‌تر و مرطوب‌تر از حال حاضر بوده است را به چالش می کشد. اما به اعتقاد موزس٬ مریخ زمان زیادی داشته است تا هم هوای سرد و دور از خورشید را تجربه کند و هم زمان‌هایی که گرم‌تر و مرطوب تر بوده است. «تشکیل مریخ در کمربند سیارک‌ها بسیار قبل از آن که پوسته ی مریخ با ثبات شود و اتمسفر برقرار گردد و در مراحل ابتدایی شکل‌گیری مریخ رخ داده است.» در مقاله‌ای از این محقق که سال گذشته منتشر شد وی نتیجه‌گیری کرد که در مراحل انتهایی٬ مریخ با سیارک‌هایی بمباران شد که حفره‌های برخوردی بی‌شماری را در سطح این سیاره ایجاد کردند. چنین برخوردهای عظیمی می توانست پوسته و آب‌های منجمد مریخ را ذوب کرده که موجب متراکم شدن اتمسفر و شروع مجدد چرخۀ آب در این سیاره شده باشد.

دانشمندان بسیاری شروع به پذیرفتن ایدۀ مهاجرت سیاره‌ای کرده‌اند. اما این مطالعات موجب پرسش‌های بیشتری نیز می گردد. برای مثال ترکیبات ناهید چیست و چه تفاوتی با زمین دارد؟ تایید شباهت در ترکیبات زمین و ناهید موجب پشتیبانی از تئوری Grand Tack و تاثیر مشتری در هل دادن مواد به سمت خورشید برای شکل‌گیری زمین و ناهید و نیز پشتیبانی از نظریات محققان درباره شکل‌گیری مریخ خواهد شد. هر چند نبود هرگونه نمونه‌ای از ناهید پاسخ به این پرسش را مشکل می کند. ناسا و آژانس فضایی روسیه قرار است در ماموریتی مشترک به نام Venera-D مدارگردی را به سمت ناهید بفرستند. پرتاب این مدارگرد که حدودا در سال ۲۰۲۵ میلادی خواهد بود ممکن است سرنخ‌هایی از ترکیبات این سیاره فراهم کند.

موزس همچنین اشاره می کند که یکی از مشکلاتی که دانشمندان با آن مواجه هستند٬ فهم چگونگی شکل‌گیری سیارات غول پیکر منظومه شمسی است. چرا که به علت عدم وجود جرم کافی در منظومه شمسی خارجی به میزانی که برای شکل گیری این سیارات غول‌پیکر کافی بوده باشد٬ سیاراتی مانند مشتری٬ زحل، اورانوس و نپتون در جایی که هم اکنون قرار دارند نمی توانستند شکل بگیرند. شاید این سیارات در نزدیکی یکدیگر شکل گرفته باشند و سپس تحت تاثیر کشش گرانشی یکدیگر به مدارهای کنونی‌شان جا به جا شده‌اند.

چنین تئوری منحصر به منظومه شمسی ما نیست. به گفته موزس: «ما از مشاهده مستقیم توسط تلسکوپ فضایی کپلر و مطالعات پیشین فهمیدیم که مهاجرت سیارات غول پیکر در سیستم‌های سیاره‌ای یک پدیدۀ معمولی است. تشکیل سیارات غول پیکر٬ مهاجرت سیاره ای را القا می کند چرا که مهاجرت در نتیجۀ گرانش رخ می دهد و این سیارات از ابتدای پیدایش مدارهای یکدیگر را تحت تاثیر قرار می دهند.»

مطالعه اخیر موزس همچنین به چگونگی نهایی شدن مدار کنونی مشتری می پردازد و اینکه چگونه پیدایش مشتری موجب پراکنده شدن گازها و غبار از صفحۀ تشکیل دهنده سیارات در منظومه شمسی گردیده است. دانشمندان به تدریج تصور بهتری از تاریخچۀ منظومه شمسی و از چگونگی شکل‌گیری سیارات در همسایگان کهکشانی ما به دست می آورند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
Earth and Planetary Science Letters منتشر شده است.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - _Lσѕт_ - 08-03-2018

منطقۀ پر آشوب کیهانی .
.................

بیگ بنگ: این نمای زیبا و فریبنده از سحابی‌ها و ستارگان منطقۀ تشکیل ستاره در سحابی معروف شکارچی را نشان می دهد. این منطقه محدود به ستارگان جوان و پرانرژی است و جت‌ها و جریاناتی را تولید می کنند که با سرعت صدها کیلومتر بر ثانیه از میان مواد پیرامون عبور می کنند.

این فعل و انفعال امواج شوکِ درخشانی را تولید می کند که اجرامِ هربیگ-هارو (HH) نامیده می شوند. مثلأ، قوس درخشان و ملیح در سمت راست HH 222 نامیده می شود، اما نام سحابی آبشار نیز بر آن نهاده شده است. در پایین آبشار، HH 401 را مشاهده می کنید که یک شکل مخروطی متمایز دارد. سحابی آبی روشن در پایین عکس- سمت چپ، NGC 1999 نام دارد که یک ابر غباری است و نورِ یک ستارۀ متغیر را منعکس می کند. کل این چشم‌انداز کیهانی بیش از ۳۰ سال نوری وسعت دارد و در نزدیکی مجموعه ابر مولکولی شکارچی در فاصلۀ ۱۵۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - _Lσѕт_ - 23-05-2018

انعکاس ناهید و ماه
_____

بیگ بنگ: در پنجشنبه گذشته پس از غروب خورشید، در نزدیکی افق غربی، سیارۀ ناهید درخشان و یک هلال بلند و باریک ماه در یک دریای آرام انعکاس پیدا کردند.

ترکیب آسمانی و دوست داشتنی این دو چراغ درخشان در آسمان شب که از ساحل اقیانوس اطلس در سانتا مارینلا در نزدیکی رم ایتالیا عکاسی شده، در سراسر دنیا نیز دیده می شد. سطوح نسبتأ افقی امواج آرام با انعکاس نور در کنار دریا ستون‌های سوسو زنندۀ آب را نمایش می دادند. انعکاس‌های مشابه با کریستال‌های یخ جوی می توانند گاهی اوقات ستون‌های اسرارآمیز نور را به وجود آورند. البته، نور زمین به خودی خود ماه کم نور را در شب هنگام روشن می کند.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - _Lσѕт_ - 11-06-2018

مریخ و ستارگان راه شیری در حومه شهر !
_____

بیگ بنگ: مریخ اکنون در آسمان سیارۀ زمین به روشنایی می درخشد. مریخ بر فراز تپه‌ها و در دوردست این آسمان شب آرام با هاله ی زرد رنگ دیده می شود. این صحنه را یک عکاسی بنام خوزه لوییس هرناندرز در ماه گذشته از پارک ملی Cabaneros در اسپانیا گرفته است.

کهکشان راه شیری بر فراز تپه‌های دوردست در آسمان پرستاره گسترده شده است. سحابی صورتی کم رنگ، شکاف‌های کیهانی و رودخانه‌های غباری آن با درخشش کم رنگ نور ستارگان ترکیب شده‌اند. ستارۀ درخشان آنتارس که رنگ زرد مریخ را تقلید می کند در سمت راست ابرهای ستاره‌ای مرکزی کهکشان راه شیری می درخشد.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - _Lσѕт_ - 23-06-2018

طوفان در مریخ
_______

بیگ بنگ: چه اتفاقی برای مریخ افتاده است؟ در سال ۲۰۰۱، مریخ تحت طوفان شدید گرد و غبار در سراسر ِ سیاره قرار گرفت – یکی از بزرگترین طوفان‌هایی که از سیارۀ زمین مشاهده شد.

برای نشان دادن شدت این طوفان، دو عکس از طوفان که در ژوئن و اوایل سپتامبر سال ۲۰۰۱ توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده‌اند نماهای متضادی از سطح مریخ نشان می دهند. در سمت چپ، شروع طوفان‌های دانه ریزتر در نزدیکی منطقۀ هلاس (لبه سمت چپ پایین مریخ) و کلاهک قطبی شمالی دیده می شود. یک نمای مشابه از این سطح در سمت راست دیده می شود و ظرف دو ماه بعد گرفته شده است که کل گسترۀ این طوفان جهانی و تیره و تار را نشان می دهد. اگرچه این طوفان در نهایت تمام شد، در روزهای اخیر نیز یک طوفان غبار بزرگ و جدید در سیارۀ سرخ شروع شده است.

مهاجرت مشتری و زحل - کــــــــــⓐرمَن - 15-05-2020

مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм 5

وقتی مریخ و مشتری در چهار میلیارد سال قبل به محل امروزی شان مهاجرت کردند، زخم یا اثراتی بر چهره کمربند سیارک ها از خود به جا گذاشته اند که تا امروز دیده می شود.این شواهد توسط دو دانشمند از دانشگاه اریزونا در توسکانی در شماره این هفته مجله طبیعت آشکار شده است.از مدتها قبل مشخص شده که در بعضی از مناطق خاص کمربند سیارک ها خلاء هایی بنام "خلاء کرکوود" وجود دارد. بعضی از این خلاء ها به مناطق یا زون های ناپاپدار مشهور اند؛ جائیکه قوه گرانش امروزی مشتری و زحل سیارک ها را به بیرون پرتاب می کند. به گونه دیگر بعضی از سیارک ها در زمان گردش بدور خورشید داخل این خلاء می افتد و برای مدتی تحت گرانش مشتری قرار میگیرد. سپس مشتری این سیارک را با فشار تمام به بیرون از این خلاء پرتاب می کند و در مدار جدیدی بدور خورشید قرار می دهد. اما برای اولین بار آقای مینتون و مالهوترا متوجه شدند که بعضی از این پاک سازی ها با مطالعات مطابقت ندارند.

مینتون می گوید "ما دریافتیم که بعضی از این مناطق نسبت به دیگر مناطق خالی از سیارک اند و این همان مناطق کرکوود نیست که وجود آنها را مدار های فعلی سیاره ای توضیح می دهد." در یک سند دیگر آقای کووین والش می نویسد " از لحاظ کیفیت طوری به نظر میرسد که یک توده عظیم برف از میان کمربند سیارک ها عبور نموده و سیارک های سر راه خود را با ضربت پس زده و حرکت خود توده برف هم در اثر برخورد ها آهسته و در نهایت در لبه داخلی کمربند متوقف شده است"

آقای والش در رصد خانه دی لا آزور فرانسه کار می کند. در ادامه می گوید که خلاء های کرکوود (که در سال 1867 توسط دانیل کرکوود کشف شد) به قسمتی از رزونانس (تشدید) مداری با مشتری گفته می شود و در حقیقت مدتی یا سهمی از مدار مشتری را تشکیل می دهد. به گونه مثال " سه دور یک سیارک بدور خورشید در واقع یک دور مشتری بدور خورشید می باشد که به معنی رزونانس مداری 1: 3 با این سیاره را تشکیل می دهد. اجرام در رزونانس مداری با یک سیاره غول طبعأ مدار ناپایدار می داشته باشد و به احتمال از منظومه شمسی بیرون پرتاب می شود.

اخترشناسان باور دارند وقتی سیارات مهاجرت می کنند، اجرامی که در رزونانس مداری با آنها قرار می گیرند نیز تغییر مکان می دهند و در نتیجه در فاصله های زمانی مختلف بر قسمت های مختلفی از کمربند سیارک ها تأثیر می گذارند.

پس از زمان قرار گرفتن سیارات در مکان های امروزی شان، اگر حادثه یا اتفاق دیگری کمربند سیارک ها را تغییر شکل نداده باشد، در آنصورت نشانه های از مدار قبلی و مسیر مهاجرت سیارات در این کمربند هنوز باقی مانده است.

کمربند سیارک ها با نشان دادن شواهد به جا مانده در لبه داخلی و در قسمت های بیرونی خلاء کرکوود به سادگی اسرار خود را آشکار می سازد. یافته های جدید حمایت بیشتری دال بر تئوری شکل گیری سیارات غول در نزدیکی خورشید می باشد. بر اساس این نظریه سیارات غول (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) با ترکیب فشرده تر، نسبت به مکان های فعلی شان دو برابر نزدیکتر به خورشید شکل گرفته اند و بعد با آهستگی به بیرون سفر کرده اند.

مدار پلوتو و دیگر اجرام کمربند کویپر که در دام رزونانس مداری نپتون بند مانده اند، نیز با نظریه مهاجرت نپتون قابل توضیح است. مینتون و مالهوترا می نویسند که تبادله حرکت زاویه ای میان پیش سیارات (سیارات اولیه) باعث مهاجرت چهار سیاره غول گردید و تا زمانیکه صفحه بیرونی پیش سیاره ای خالی از مواد نشد این مهاجرت ادامه داشت.

وقتی مشتری و زحل مهاجرت کردند، باعث ویرانی کمربند سیارک ها شدند و سیارک ها را در سر راه یا مدار سیارات خاکی (زمین، مریخ، زهره و عطارد) قرار دادند و در نتیجه ساکنین کمربند سیارک ها را کم نموده و باعث بمباردمان عظیم یا سنگینی بر قسمت های درونی منظومه (جائیکه چهار سیاره خاکی موقعیت دارند) شدند.

گمان میرود که بمباردمان عظیم و سنگین اخیر در 3.9 میلیارد سال قبل یا 600 میلیون سال بعد از تولد منظومه شمسی رخ داده که دهانه های برخوردی ماه همه در نتیجه همان بمباردمان است. آقای والش می گوید بخاطر اثبات نظریه جدید پاک شدن کمربند سیارک ها گام معقول بعدی ما ارتباط آن از نظر تاریخی با بمباردمان اخیر می باشد.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - ßяɪcε - 23-05-2020

ماه، مریخ، زحل، مشتری و کهکشان راه‌شیری

به صف شدن سیارات (قرار گرفتن سیارات در یک راستا) تصادفی نیست. علت این است که تمام سیارات در یک صفحه به نام صفحۀ دایره البروج در حال چرخش هستند. دایره‌البروج یا گرفتگی، دایره‌ای فرضی در آسمان است که ظاهراً (از دید ساکنان کرهٔ زمین) به نظر می‌آید که خورشید در مدت یک سال آن دایره را طی می‌کند.

از چشم‌انداز این صفحه – همانطور که برای ساکنین زمین به نظر می‌رسد – تمامی سیارات در یک نوار دیده می‌شوند. البته ظهور سه عدد از درخشان‌ترین سیارات تقریبأ در یک جهت، اتفاقی است. چنین اتفاقی تقریبأ یک ماه پیش عکسبرداری شد.

در بالا قمر زمین (ماه)، مریخ، زحل و مشتری درست قبل از طلوع خورشید از ساحل دریای سیاه بلغارستان همگی با هم عکسبرداری شده‌اند. همچنین در این عکس زیبا نوار مرکزی ستارگان کهکشان راه شیری دیده می‌شود. اگر صبح زود بیدار شوید، هنوز می‌توانید این سیارات را در آسمان صبح‌دم همین ماه مشاهده کنید.

RE: مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - ßяɪcε - 03-06-2020

*فازهای سیاره ناهید*

درست همانطور که ماه فازهایی دارد، نیمکره مرئی سیارۀ ناهید که تابش خورشید به آن می‌خورد نیز تیره و روشن می‌شود. این عکس ترکیبی که عکاس با یک تلسکوپ از حیاط خانه‌اش ثبت کرده، تغییرات مداوم سیاره ناهید را نشان می‌دهد که در نهایت یک هلال باریک از آن دیده می‌شود.

این تصاویر از پایین تا بالا در سال ۲۰۲۰ به ترتیب در تاریخ‌ ۲۷ فوریه، ۲۰ مارس، ۱۴ آوریل، ۲۴ آوریل، ۸ می و ۱۴ می‌، گرفته شده‌اند. با پرواز در طول مدار داخلی آن بین زمین و خورشید، مشاهده می‌کنید که ناهید در آن دوره بزرگتر می‌شود، زیرا در حال نزدیک شدن به سیاره زمین است. گرچه با نزدیک شدن ناهید به خط دید در مقابل خورشید، هلالش باریک می‌شود.

در ۳ ژوئن وقتی ناهید در نزدیکترین فاصله تا خط زمین-خورشید برسد، از حدود ۱.۲ درجۀ شمال خورشید عبور کرده و به یک مقارنه داخلی می‌رسد. مدت کوتاهی پس از آن، ناهید بعنوان ستارۀ صبحگاهی سیارۀ زمین به وضوح در بالای افق شرقی در آسمان قبل از سپیده‌دم، طلوع می‌کند. پس از غروب خورشید، “ناهید” در بالای افق شرقی دیده می‌شود و همچنین می‌توانید سیارۀ گریزان “عطارد” را مشاهده نمایید.