<×♣بُغــ~ــضِ قَلـَ♥ــم نــُ×ــسخه ِ ✘ ωــہ × 3 ✘ ♣ ×>

من امروز برای دلم مینویسم
اما توخوب گوش کن
بین عشق و دوست داشتن فاصله است
عاشق کور است و بی دریغ عشق می ورزد و محبت میکند
بدیهارا میبخشد خوبیهارا صدچندان میبیند
وهمه اینها از اراده اوخارج است
عاشق محکوم است به محبت کردن عشق ورزیدن
اما کسی که دوست میدارد
بااراده و عقلش محبت میکند تورا لایق این دوستی ومحبت دیده
هیچ اجباری برای این کارندارد
شاید اشتباهاتت را یکبارنه ده بارنه صد بارببخشد اما جایی دیگر ادامه نمیدهد
باعقل تصمیم میگیرد
شاید عاشق توانایی بیرون انداختن معشوق را ازقلبش نداشته باشد
اما دوست میتواند تصمیم بگیرد که تودیگردوستش نباشی

پ.ن: چه خوب است قبل ازدیرشدن مراقب رفتارمان باشیم تابعد به التماس نیوفتیم

خورشیدخانم
گیسوانت را جمع کن
ازدنیای من برو
میخواهم فقط سیاهی را ببینم
وتاریکی را میهمان کنم
دنیا سیاه باشد
بهتراست
تاپرازرنگهای ظاهرن زیبایی که
فقط غم را هدیه می کنند

عاشق که شدی
یعنی دربند کشیده می شوی
دربند یک حس زیبا
یک اسارت دلنشین
یک اعتیاد خوشایند
همه و همه دست به دست هم تورا به سوی خوشبختی حرکت میدهند
آسمان آبی تر
گلها رنگی تر
پیچک دیوار خانه سبزتر
حتی دیگرهوای بارانی بدنیست بلکه برعکس زیباترین و دل انگیزترین هوای دنیاست
ولبخند میهمان که نه صاحب خانه لبهایت می شود
عاشق که شدی همه چیز زیباترمی شود
تمام وجودت احساس میشود
وهمه چیز اورا به یادت می آورد
صدای قلبت همیشه به گوشت میرسد
ضربانش هرلحظه عشقت را بیادت می آورد
چه حس زیباییست عاشقی

قلبت که زخمی شد
شاید روزی التیام پذیرد
اما جای زخمها همیشه باقی است
ومن زخمهایم را میشمارم به یاد
روزهای گذشته
وباخود میگویم
این تاوانی است که باید بپردازی
تاوان اعتمادی که کردی
وتازه میشود زخمهایم
تیرمکشد می سوزد
درست مثل خط اشکی که صورتم را می سوزاند