مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм - نسخه‌ی قابل چاپ

بیگ بنگ: کشف منظومه ستاره ای تراپیست-۱ در اوایل سال جاری هیاهوی زیادی میان شکارچیان سیاره و اخترفیزیک‌شناسان ایجاد کرد. این سیستم شامل ۷ سیاره شبه زمینی و سنگی است که سه مورد از آنها در منطقه قابل سکونت از دار ستاره خود در گردشند. اگرچه هنوز اطلاعات چندانی درباره وضعیت این سه سیاره به دست نیامده است، گروهی از دانشمندان معتقدند این کشف چشم‌اندازی جدید را درباره مطالعات آب و هوای سیاره‌های شبه زمینی ایجاد کرده‌ است.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از همشهری، محققان اروپایی مدلی جدید ارائه کرده‌اند تا احتمال وجود آب مایع را در سطح این سیاره‌ها تحت شرایط مختلف آب و هوایی بررسی کنند. این مدل تاثیر توزیع آب و خشکی و حتی مقدار پوشش گیاهی سطح سیاره‌ها را بررسی می‌کند. نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهد یکی از سیاره‌ها به نام تراپیست-۱d کاندید قابل‌سکونت‌ترین سیاره در این سیستم به شمار می‌رود.

به گفته محققان دانشگاه کالابریا در ایتالیا، مدل طراحی شده آنها مدل ساده‌ای است که از آن برای بررسی وابستگی آب و هوایی سیاره به سه عامل انرژی ستاره میزبان که توسط سیاره به فضا بازتابانده می‌شود، میزان بافت گیاهی سیاره و وضعیت گازهای گلخانه‌‌ای،‌استفاده شده‌است. محققان از مدل تعادل انرژی که امکان استخراج اطلاعات جهانی درباره روند تکامل شرایط آب و هوایی براساس دانش موجود درباره سیستم سیاره‌ای را فراهم می‌آورند،‌ استفاده کردند.

از این مدل برای بررسی موقعیت‌های مختلفی که به واسطه تغییر عوامل مورد مطالعه در سیاره ایجاد می‌شوند استفاده شد: موقعیت کاملا خشک و بی آب و علف در سیاره‌ای کاملا سنگی،‌ تا موقعیتی کاملا شبه زمینی و در تمامی این موقعیت‌ها دو حالت وجود یا عدم وجود گازهای گلخانه ای در نظر گرفته شدند تا شرایط اقلیمی مختلف در این سیاره پیش‌بینی شوند.

محققان می‌گویند پوشش گیاهی سیاره‌ها از توانایی تغیر بازتاب انرژی دریافت شده از سوی ستاره میزبان برخوردار است و این روند در ادامه بر روند تکامل دمای سیاره تاثیرگذار است. براساس این بررسی‌ محققان دریافتند سیاره‌های خارجی‌تر این سیستم سردتر از آنی هستند که بتوانند آب مایع را در خود داشته‌باشند اما سه سیاره درونی‌تر از این توانایی برخوردارند. و سیاره چهارم،‌ تراپیست-۱d در میان آنها باثبات‌ترین سیاره از نقطه‌نظر زمینی است. جزئیات بیشتر این پژوهش در دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
arxiv.org منتشر شده است.

بیگ بنگ: بزرگترین قمر در منظومه ی شمسی چه شکلی است؟ قمر مشتری، گانیمد، حتی از سیارۀ عطارد و پلوتو نیز بزرگتر است و دارای یک سطح یخی است که با دهانه هایی جدید خالدار شده است؛ این دهانه های جدید بر روی گودال های قدیمی تر، تاریکتر و شیاردار واقع شده اند.

شکل دایره مانند بزرگ در بالا سمت راست که منطقه ی گالیله نامیده می شود درواقع یک منطقه ی بسیار کهن و ناشناخته است. تصور می شود که گانیمد دارای یک لایه اقیانوس است که نسبت به سیارۀ زمین آب بیشتری را شامل می شود. گانیمد نیز همانند قمر زمین به همان شکل در مقابل سیارۀ اصلی اش یعنی مشتری قرار گرفته است. این تصویر برجسته تقریبأ ۲۰ سال پیش توسط ِ کاوشگر گالیله ناسا گرفته شد. این کاوشگر با غوطه ور شدن در جو مشتری در سال ۲۰۰۳ به مأموریت خود پایان داد. در حال حاضر، سفینۀ فضایی ناسا به نام جونو به دور مشتری می چرخد و ساختار درونی این سیاره غول پیکر و مشخصاتش را مطالعه می کند.

بیگ بنگ: بر اساس نتایج یک تحقیق جدید، دانشمندان منشاء دانه‌های گرد و غبار ستاره‌ای حاضر در ابر گرد و غباری که سبب شگل گیری سیارات منظومه‌ی شمسی شده است را شناسایی کرده‌اند.

محققان قادر به حل یک پازل قدیمی درباره‌ی منشاء دانه‌های گرد و غبار ستاره‌ای شده‌اند که مدت‌ها پیش از شکل‌گیری منظومه‌ی شمسی ما پدید آمده‌اند. این دانه‌های گرد و غبار از شهاب سنگ‌هایی که با زمین برخورد می‌کنند قابل بازیابی می‌باشند.

بهه گزارش بیگ بنگ، دانشمندان می‌گویند از طریق بررسی واکنش‌های اصلی موثر در شکل‌گیری دانه‌ها قادر به شناسایی ستارگانی که دانه‌ها را تولید کرده‌اند، شده‌اند. لایه‌ی بیرونی ستارگان معروف به ستارگان شاخه‌ی تقریبا بزرگ(AGB) که حدودا شش برابر خورشید می‌باشند، در طول حیات ستاره منفجر می‌شود و سبب شکل گیری یک ابر میان ستاره‌ای از گاز و دانه‌های گرد و غبار می‌شود.

بر اساس گفته‌های این تیم تحقیقاتی منظومه‌ی شمسی ما حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش از ابری این چنینی شکل گرفته است. گرچه بیشتر این دانه‌ها در فرایند شکل‌ گیری سنگ‌ها و سیارات جدید از بین رفته‌اند، درصد کوچکی از آن هنوز در سنگ‌های آسمانی یافت می‌شوند. ترکیبات شیمیایی این دانه‌های گرد و غبار سرنخ‌های مهمی درباره‌ی فرایندهای هسته‌ای داخل این ستارگان بدست می‌دهد که بر اساس این سرنخ‌ها می‌توان به نحوه‌ی شکل‌گیری آنها پی برد. تا به امروز شناسایی ستارگان AGB به عنوان منشاء این دانه‌ها کاری دشوار بوده است.

محققان می‌گویند گرچه ستارگان AGB به تولید مقدار زیادی گرد و غبار معروف می‌باشند اما ترکیبات دانه‌هایی که از سنگ‌های آسمانی بازیابی شده‌ بودند با آنچه که از این ستارگان انتظار می‌رفت تطابق نداشت. این مطالعه با شناسایی تاثیرات واکنش‌های هسته‌ای ستارگان AGB در ترکیبات برخی دانه‌های به دست آمده از سنگ‌های آسمانی، موفق به حل این پازل شده‌ است.

تیمی از فیزیکدان‌های هسته‌ای متوجه شدند همجوشی هسته‌ای میان پروتون‌ها و شکلی از اکسیژن که دو برابر سنگین‌تر از اکسیژن تنفسی ما است(معروف به ۱۷O) دو برابر بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد رخ می‌دهد. تاثیر این همجوشی‌های هسته‌ای در برخی از دانه‌های گرد و غبار پیدا شده در سنگ‌های آسمانی مشاهده شده و منجر به حل پازل شده است. این اکتشاف توسط گروهی از محققان بین‌المللی از جمله دانشمندانی از دانشگاه ادینبرگ و در آزمایشگاهی زیرزمینی در ایتالیا انجام شده است.

آزمایشگاه زیرزمینی اخترفیزیک هسته ای یا به اختصار LUNA در عمق بیش از ۱ کیلومتر زیر سطح زمین قرار گرفته است. این تاسیسات متعلق به آزمایشگاه ملی اخترفیزیک هسته‌ای گران ساسو ایتالیا می‌باشد. محققان آزمایشگاه LUNA متشکل از ۴۰ دانشمند از ۱۴ مرکز در ایتالیا، آلمان، مجارستان و انگلستان است. پروفسور ماریالویزا آلیوتا از دانشکده‌ی فیزیک و نجوم دانشگاه ادینبرگ که رهبر تیم انگلیسی LUNA است می‌گوید:« اینکه توانستیم به حل پازل قدیمی منشاء این دانه‌های گرد و غبار کمک کنیم بسیار خشنود کننده است. مطالعات ما تاییدی دوباره بر اهمیت اندازه‌گیری دقیق و درست واکنش‌های هسته‌ای صورت گرفته درون ستارگان است.»

ماریا لوگارو از رصدخانه‌ی کانکالی در مجارستان که رهبر این تحقیق است می‌گوید:« سوال بی پاسخ قدیمی در مورد منشاء گرد و غبار از بین رفته بسیار آزرنده بود. این قضیه باعث می‌شد آنچه از منشاء و تکامل گرد و خاک در کهکهشان می‌دانیم تضعیف شود. شناسایی این گرد و خاک با کمک تحقیقات دوباره‌ در LUNA درباره‌ی واکنش‌های هسته‌ای مهم، بسیار خوشحال کننده است.» جزئیات بیشتر این پژوهش در دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
نشریۀ Nature Astronomy منتشر شده است.

بیگ بنگ: دونالد ترامپ کره شمالی را به چنان حمله سخت و آتشینی تهدید کرده که جهان تاکنون به خود ندیده‌ است،‌و این تهدید آشکار به استفاده از قدرتمند‌ترین سلاح‌های کشتار جمعی آمریکا علیه کره اشاره دارد.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از همشهری، بسیاری از متخصصان تحلیل‌گر دفاعی باور دارند خطر یک تقابل هسته‌ای در اروپا شبه‌قاره‌ هند در سال‌های اخیر افزایش یافته‌است. از سویی دیگر به تازگی ۱۲۲ کشور عهدنامه سازمان ملل متحد درباره منع سلاح‌های اتمی را در نیویورک امضا کرده‌اند، این معاهده بازدارنده استفاده از سلاح‌های اتمی را علیه دیگر کشورها ممنوع می‌کند و می‌تواند اولین قدم در مسیر احیای تلاش‌ها برای خلع سلاح اتمی باشد. حامیان این معاهده معتقدند حتی جنگ هسته‌ای بسیار کوچک و منطقه‌ای می‌تواند فاجعه و بحران انسانی جهانی به بار آورد اما از سویی دیگر گروهی از محققان معتقدند عوارض این سلاح‌ها چنان که گفته می‌شود فجیع و شدید نخواهد بود.

اما نتایج تحقیقی جدید نشان می‌دهد کوچک‌ترین درگیری‌های هسته‌ای می‌تواند براشرایط اقلیمی و آب و هوایی زمین تاثیری مخرب به جا بگذارد. بیشترین مطالعه روی سناریوی جنگ هسته‌ای میان هند و پاکستان صورت گرفته‌است در شرایطی که ۱۰۰ کلاهک هسته‌ای که به نسبت مقیاس‌های امروزی تعدادی ناچیز است، در مناطق شهری منفجر خواهند شد. بسیاری از متخصصان اعتقاد دارند این سناریو به دلیل درگیری‌های موجود میان دو کشور و وجود ۲۲۰ کلاهک هسته‌ای در این دو منطقه، امکان‌پذیر است.

پیش بینی‌های انجام شده از وقوع چنین سناریویی از مرگ ۲۰ میلیون انسان در عرض یک هفته خبر می‌دهند، مرگ در اثر آلودگی مستقیم رادیواکتیو و این یعنی مرگ و میری بیشتر از مرگ و میر کل جنگ جهانی اول. اما انفجارهای هسته‌ای می‌توانند مناطق بسیار وسیعی را نیز به آتش بکشند و این باعث تزریق حجم کلانی از ذرات معلق و خاکستر به اتمسفر زمین خواهد شد. در سناریوی هندوستان-پاکستان، ۶٫۵ میلیون تن خاکستر به اتمسفر زمین خواهد رفت و مسیر نور خورشید به زمین را مسدود خواهد کرد و به این شکل دمای سطحی سیاره افت خواهد کرد، افتی که می‌تواند برای بیش از یک دهه ادامه داشته‌ باشد.

خسارت‌های زمینی چنین جنگی می‌تواند به زنجیره غذایی جهانی آسیبی جبران‌ناپذیر وارد کند. براساس یک مطالعه علمی، در صورت وقوع چنین سناریویی میزان تولید ذرت آمریکا طی ۱۰ سال پس از جنگ ۱۲ درصد کاسته خواهد شد. در چین نیز میزان تولید برنج ۱۷ درصد و میزان تولید ذرت ۱۶ درصد کاهش خواهد یافت. با در نظر گرفتن اینکه ذخایر غلات جهان کمتر از ۱۰۰ روز از مصرف جهانی را تامین می‌کنند، در صورت کاهش میزان تولید بیش از دو میلیارد انسان در آستانه قحطی و گرسنگی قرار خواهند گرفت. اگرچه جنگ هسته‌ای احتمالی میان آمریکا و کره شمالی، به دلیل محدودیت کلاهک‌های کره شمالی، جنگی کوچکتر خواهد بود، اما همچنان می‌تواند به مرگ انسان‌های بسیاری بیانجامد و خسارت‌های زمینی و اقلیمی ناشی از آن برای سال‌ها سلامت انسان‌ها را تحت تاثیر قرار خواهند داد.

سناریوی جنگ هسته‌ای میان آمریکا و روسیه فاجعه‌بارتر از دیگر سناریو‌ها است. زیرا بیشتر سلاح‌های هسته‌ای روسی و آمریکایی ۱۰ تا ۵۰ برابر قدرتمند‌تر از بمبی هستند که هیروشیما را به نابودی کشاند. درصورت وقوع چنین نبردی ۱۵۰ میلیون تن خاکستر به اتمسفر زمین تزریق خواهد شد و چنین حجم خاکستری می‌تواند دمای زمین را هشت درجه کاهش دهد و آغازگر زمستانی هسته‌ای شود، فصلی که در آن تولید غذا متوقف شده و اکثیرت نسل بشر با گرسنگی دست و پنجه نرم خواهند کرد.

بیگ بنگ: زحل تقریبا در جهت مخالف با آسمان سیارۀ زمین قرار دارد. زحل در هنگام غروب خورشید بالا می آید و در سراسر شب به روشنی می درخشد و همچنین در نزدیکی خط دید میدان های ستاره ای پرجمعیت، سحابی ها و ابرهای گرد و غبار مبهم در کهکشان راه شیری واقع شده است.

زحل سفید رنگ در بالا و سمت چپ مرکز آسمان ِ کهکشان راه شیری خارق العاده قرار دارد. دو عکس موزاییک پانل در اوایل این ماه ثبت شده است. می توانید این سیارۀ درخشان را در بالای سحابی غبارآلود لوله و در انتهای رودخانۀ تاریک قلب عقرب، ستاره آلفای صورت فلکی کژدم(عقرب) مشاهده کنید. در حال حاضر، بهترین نماهای سیارۀ غول پیکر حلقه ای توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده اند، تا چند ماه دیگر کاسینی به ماموریت نهایی خود یعنی شیره درون زحل نزدیک می شود.

بیگ بنگ: داده‌های جدید ماهواره “گایا” که متعلق به “آژانس فضایی اروپا” است نشان می‌دهد حرکت ۳۰۰ هزار ستاره سبب سقوط چندین دنباله‌دار به منظومه شمسی خواهد شد.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، محققان آژانس فضایی اروپا با استفاده از داده‌های ماهواره “گایا”(Gaia) حرکت بیش از ۳۰۰ هزار ستاره را نسبت به خورشید مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند این حرکات وضعی در آینده دور سبب بمباران منظومه شمسی توسط ِ دنباله‌دارها خواهد شد. به گفته محققان این دنباله‌دارها ممکن است از نزدیکی زمین عبور کرده و یا حتی با زمین نیز برخورد کنند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دنباله‌دار یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبارساخته‌ شده و تقریبا به اندازه یک شهر کوچک است. ساختار دنباله‌دار شامل سه بخش هسته، گیسو و دم است. هسته بخش مرکزی آن است و از گرد و غبار و گاز و یخ ساخته شده‌ است. وقتی که دنباله‌دار نزدیک خورشید می‌شود، یخ‌های موجود در هسته آن تبخیر می‌شود و تبدیل به ابر بزرگی پیرامون دنباله‌دار می‌شود که گیسو نام دارد.

سرچشمه و منشأ دنباله‌دارها، ابر اورت و کمربند کویپر است. دنباله‌دارها، غیر دوره‌ای و دوره‌ای هستند که غیر دوره‌ای‌ها گرانش محدود به خورشید ندارند و مدار آن‌ها به شکل سهمی است. دنباله‌دارهای دوره‌ای نیز شامل دنباله‌دارهای بلند مدت (بسیار بیشتر از ۲۰۰ سال) و کوتاه مدت (۲۰ تا ۲۰۰ سال) است. در نامگذاری دنباله‌دارها، از نام کاشفان آن‌ها –یک شخص یا فضاپیما– استفاده می‌شود.

اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی رهنمودی برای نام‌گذاری دنباله‌دارها مشخص کرده‌ است. دنباله‌دارها تفاوت‌هایی با دیگر اجرام منظومه خورشیدی از جمله سیارک‌ها، شهاب‌وارها، شهاب‌ها و شهاب‌سنگ‌ها دارند که مهم‌ترین آن‌ها چیزی است که آن‌ها از آن ساخته شده‌اند. برای نمونه، سیارک‌ها از فلزات و مواد سنگی و دنباله‌دارها از یخ، گرد و غبار و مواد سنگی ساخته شده‌اند. دنباله‌دارها انواع قابل‌توجهی مانند دنباله‌دار بزرگ و مسیر خورشیدی دارند.

دنباله‌دارهای بزرگ آن‌قدر بزرگ نیستند که با چشم غیرمسلح دیده‌ شوند؛ با این حال وقتی به خورشید نزدیک می‌شوند، سطوح یخی آن‌ها تبخیر می‌شود و مقدار زیادی از گاز و گرد و غبار آن‌ها فرار می‌کند و جو و دنباله‌های بسیار بزرگی شکل می‌گیرد که دیدنی و قابل‌توجه است. این دنباله‌دارها، دنباله‌دارهای بزرگ نامیده می‌شوند.

دنباله‌دار مسیر خورشیدی نیز طبقه ویژه‌ای از دنباله‌دارهاست که به هنگام حضیض(نزدیک‌ترین نقطه در مدار بیضوی نسبت به گرانیگاه) خود، فاصله زیادی (حدود ۸۵۰٬۰۰۰ مایل) از خورشید دارند. ماهواره گایا در ۱۴ ماه نخست فعالیت خود به جمع‌آوری داده‌ در رابطه با بیش از یک میلیارد جرم کیهانی موجود در فضا پرداخته است. محققان داده‌های مربوط به ۳۰۰ هزار جسم فضایی را از بین بقیه اجرام جدا کردند و سرعت، نحوه و جهت حرکت و همچنین تاثیرات آنها را مورد بررسی قرار دادند.

محققان با بررسی این داده‌ها دریافتند که نزدیک‌ترین عبور ستاره از کنار خورشید حدود پنج میلیون سال قبل رخ داده است و این اتفاق احتمالا در همین مدت زمان در آینده نیز رخ خواهد داد. ستاره شناسان با بررسی فاصله از ستاره‌ای که در حال عبور از کنار منظومه شمسی ماست، قادر به تشخیص تعدادی از اجسام فضایی هستند که قادر به نادیده گرفتن ابر اورت هستند و سبب ارسال ستاره دنباله دار به داخل منظومه شمسی می‌شوند. ابر اورت نام مکانی است که خیلی از دنباله‌دارها از آن سرچشمه می‌گیرند و برابر این تئوری علمی در فاصله ۵۰٫۰۰۰ واحد نجومی و تقریبا برابر با یک سال نوری از خورشید قرار دارد. محققان اعلام کرده‌اند برای آنکه این بمباران دنباله‌دارها اتفاق بیفتد باید فاصله ستاره عبوری از خورشید حدود ۶۰ هزار میلیارد کیلومتر باشد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد از بین ستاره‌های مورد بررسی، ۹۷ ستاره از فاصله ۱۵۰ هزار میلیارد کلومتری و ۱۶ ستاره از فاصله کمتر از ۶۰ هزار میلیارد کیلومتری خورشید عبور می‌کنند که می‌توانند سبب ایجاد تاثیر بر روی ابر اورت شوند. یکی از معروف‌ترین ستاره‌های مورد بررسی Gliese 710 نام دارد که کوتوله سرخی است که تقریبا ۶۱ درصد خورشید جرم دارد که با سرعتی در حدود ۵۰ هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت است و می‌تواند بیشترین تاثیر را در آغاز بمباران دنباله‌دارها در پنج میلیون سال آینده داشته باشد. نتایج این تحقیق در نشریۀ دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.

بیگ بنگ: این نقاط بر روی مشتری چه هستند؟ بزرگترین و دورترین نقطه درست در سمت راست مرکز تصویر نقطۀ بزرگ سرخ مشاهده می شود – یک طوفان بزرگ که احتمالا از زمان “جیووانی کاسینی” در ۳۵۲ سال پیش، وجود داشته است.

هنوز مشخص نشده که چرا این نقطۀ بزرگ به رنگ سرخ است. نقطه کوچک در سمت چپ- پایین “اروپا” یکی از بزرگترین قمرهای مشتری است. تصاویر ویجر ۱ در سال ۱۹۷۹ این فرضیۀ مدرن را قوت می بخشد که اروپا یک اقیانوس زیر زمینی دارد و در نتیجه، مکان خوبی برای کاوش حیات فرازمینی است. اما نقطۀ تاریک در سمت راست بالا چطور؟ این سایۀ یک قمر بزرگ دیگر مشتری یعنی “آیو” است. ویجر ۱ کشف کرد قمر آیو به حدی آتشفشانی است که هیچ دهانه ای در نتیجۀ برخورد شهاب سنگ یا دیگر اجرام آسمانی در آن یافت نشده است. شانزده فریم از پرواز ویجر ۱ در مشتری در سال ۱۹۷۹ اخیرا مجددا پردازش و ادغام شده تا این تصویر برجسته ایجاد شود. چهل سال پیش در چنین روزی ویجر ۱ از زمین پرتاب شد و یکی از بزرگترین اکتشافاتش در منظومۀ شمسی را آغاز کرد.

بیگ بنگ: منظومه شمسی بسار زیباست. چهار سیاره سنگی، چهار غول گازی، چند سیاره کوتوله کوچکتر که از خاک و یخ تشکیل شدند و مجموعۀ بی شماری از قمرها و اجرام کوچکتر، همگی فرصتی بی نظیر برای مطالعه و مسحور شدن توسط ِ این اشیا نجومی فراهم آورده است. به این مجموعه خورشید و کمربند سیارک ها و کمربند کویپر و دنباله دارها را نیز اضافه کنید و مطالعه همین مقدار برای سرگرم نگه داشتن شما تا پایان عمر کافی خواهد بود. اما چرا اشیا بزرگ در منظومۀ شمسی کروی هستند؟

به گزارش بیگ بنگ، برای پاسخ به این سوال ابتدا باید چگونگی عملکرد گرانش در دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
شکل گیری منظومه شمسی را درک کنیم: براساس پذیرفته شده ترین مدل از تشکیل سیارات و ستارگان (و یا فرضیه سحابی) منظومه شمسی ما از یک سحابی که ابری متشکل از گرد و غبار و گاز بود شروع به شکل گیری کرد. بر اساس این فرضیه حدود ۴/۵۷ میلیارد سال پیش رویدادی رخ داد که باعث در هم فشردگی گرانشی این گازها گردید. این رویداد ممکن است عبور یک ستاره و یا برخورد امواج شوک ناشی از یک انفجار ِ ابرنواختری بوده باشد.

اما نتیجه این بود که در اثر این در هم فشردگی گرانشی، مقادیری از این گازها و غبار در مناطقی فشرده تر جمع شدند و خود این مناطق چگال تر، شروع به جذب مواد بیشتر از گازها و غباراطراف خود کرد. در حالیکه قانون بقای اندازۀ حرکت باعث گردش این مواد به دور خود می گشت، افزایش فشار نیز باعث گرم شدن این گازها گردید و در نهایت بیشتر این مواد در کره ای در مرکز این گاز تجمع کرده و خورشید را شکل دادند در حالیکه مابقی مواد به صورت دیسکی در اطراف مرکز به گردش در آمده و دیسک پیش سیاره ای را ایجاد کردند.

سیارات در این دیسک در اثر گرانش و جمع شدن ذرات و تشکیل اجسام بزرگتر به وجود آمدند. فلزات و سیلیکات ها به علت دارا بودن نقطه جوش بالا این توانایی را داشتند تا در نزدیکی خورشید حالت جامد خود را حفظ کنند و همین موضوع باعث به وجود آمدن سیارات سنگی مانند عطارد، ناهید، زمین و مریخ در نزدیکی خورشید گردید. اما از آنجایی که عناصر فلزی تنها کسر گوچکی از سحابی خورشیدی را شامل می شدند این سیارات سنگی امکان رشد بیشتر و بزرگتر شدن را نیافتند.

در مقابل سیارات غول پیکر گازی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون فراتر از نقطه ای بین مدار مریخ و مشتری شکل گرفتند. در این ناحیه مواد فرار به قدر کافی خنک هستند و این امکان را یافتند تا بتوانند جامد باقی بمانند. از آنجایی که مواد یخی تشکیل دهندۀ این سیارات بسیار بیشتر از فلزات و سیلیکای سیارات سنگی داخلی بودند به این سیارات اجازه داد تا به حد کافی رشد کنند و سنگین شوند تا بتوانند اتمسفر عظیمی از هلیوم و هیدروژن را جذب کنند. باقیمانده مواد موجود در دیسک پیش سیاره ای که تشکیل سیاره ندادند در نواحی که امروزه کمربند سیارکی، کمربند کویپر و ابر اورت خوانده می شود، جمع شدند.

اما برای پی بردن به عاملی که باعث کروی شدن سیارات گردید باید با مفهومی به نام دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
تعادل هیدرواستاتیک آشنا شویم: تعادل هیدرواستاتیک در اخترفیزیک به حالتی اشاره دارد که بین فشار گرمایی که از درون یک سیاره به جهت بیرون وجود دارد و فشار جرم مواد این سیاره که به سمت داخل وجود دارد تعادلی برقرار شود. این حالت زمانی اتفاق می افتد که یک ستاره یا سیاره یا شبه سیاره به قدر کافی پرجرم شود که نیروی حاصل از گرانش این مواد باعث فشرده کردن بیشتر این مواد به شکلی هندسی با بیشترین بهره وری یا به عبارت دیگر شکل کروی گردد و به طور معمول اجرام نجومی زمانی به این مرحله می رسند که قطرشان از هزار کیلومتر تجاوز کند.( هر چند این اندازه به چگالی مواد تشکیل دهندۀ آنها نیز بستگی دارد)

بنا به تعریف اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی “سیاره” چنین مشخصاتی دارد: ۱- به دور خورشید یا یک ستاره می چرخد. ۲- جرم کافی برای گرانش خود را دارد تا بر نیروهای اجسام صلب(سخت) غلبه کند و در نتیجه دارای شکلی تقریبا گرد و دارای تعادل هیدرواستاتیک است. ۳- تمام مسیر (مدار) خود را از اجرام ریز و درشت در نزدیکی اش را پاکسازی کرده است. این سازمان همچنین تعریف “سیاره کوتوله” را این چنین بیان می کند: ۱- به دور خورشید یا یک ستاره می چرخد. ۲- جرم کافی برای گرانش خود را دارد تا بر نیروهای اجسام صلب(سخت) غلبه کند و در نتیجه دارای شکلی تقریبا گرد و دارای تعادل هیدرواستاتیک است. ۳-تمام مسیر (مدار) خود را از اجرام ریز و درشت جارو نکرده است (آنها جذب یا دفع نکرده) ۴- قمر یک سیاره نیست.

به گزارش بیگ بنگ به نقل از BBC، این کاوشگر روز دوشنبه از ۱۲۰ هزار کیلومتری تیتان، قمر زحل، رد شد که باعث تغییر مسیر آن به اندازه‌ای شد که آن را در مسیر برخورد با این سیاره قرار می‌دهد. اجزای تشکیل دهنده کاسینی روز جمعه در اثر برخورد با اتمسفر زحل، ذوب و کاوشگر در میان گازهای سیاره تجزیه خواهد شد. “کاسینی” در طول ۱۳ سالی که در مدار زحل بوده از نیروی گرانش تیتان، دومین قمر بزرگ منظومه شمسی، برای اصلاح مسیر و قرار گرفتن در موقعیت‌های تازه برای مطالعه سیاره و حلقه‌های شگفت‌انگیزش استفاده کرده است.

این شیوه باعث شده “کاسینی” انرژی زیادی ذخیره کند؛ چون در غیر این صورت برای تغییری عمده در جهت حرکت باید موتورهایش را آتش می‌کرد و مقداری از سوختش را از دست می‌داد. این موتورها که نیروی محرکه را فراهم می‌کنند، تقریبا از کار افتاده‌اند و ناسا مصمم است اجازه ندهد که فضاپیمای سرگردان دور زحل بچرخد و می‌خواهد آن را به درستی منهدم و نابود کند. ناسا آخرین پرواز “کاسینی” از کنار تیتان در روز دوشنبه را “بوسه خداحافظی” نامید.

ارلل میز، مدیر پروژه کاسینی در “جی پی ال” ناسا در پاسادینای کالیفرنیا، گفت: کاوشگر در یک دهه اخیر تقریبا هر ماه یک بار از کنار تیتان گذشته است. مطالعه این قمر به قطر ۵۱۵۰ کیلومتر یکی از موفقیت‌های برجسته ماموریت کاسینی بوده است. کاسینی در اوایل دوره ماموریتش در سال ۲۰۰۵ یک ربات کوچک به نام هویگنس را بر سطح تیتان نشاند که تصاویر فوق‌العاده‌ای از سطح سنگلاخی آن که در اثر جاری شدن متان مایع صاف شده، مخابره کرد. این ماده هیدروکربنی از آسمان نارنجی تیتان می‌بارد و به دریاهای بزرگ متان جاری می‌شود.

عکس واقعی از سطح قمر تیتان که کاوشگر هویگنس به ثبت رساند

“میشل داگرتی” از دانشمندان ماموریت در امپریال کالج لندن می‌گوید: “کاسینی” تا آخرین لحظات عمرش به جمع‌آوری اطلاعات ادامه خواهد داد. علاوه بر آخرین نگاه به تیتان، دانشمندان می‌خواهند تصاویر بیشتری از حلقه‌های زحل و انسلادوس قمر دیگر آن تهیه کنند. هدف آنها این است که در مرحله پایانی ماموریت از ابزارهایی استفاده شود که می‌تواند از گازهای اتمسفر بیرونی زحل نمونه‌برداری و میدان مغناطیسی آن را ارزیابی کند. در سه ساعت آخر ماموریت پیش از “برخورد” روز جمعه، تمام داده‌های جمع آوری شده با دور زدن حافظه دائمی کاوشگر مستقیما به زمین مخابره خواهد شد.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
مـنظومه شَمسی ∆ Solαr Syѕтeм 4

تماس با کاوشگر پس از ورود آن به اتمسفر سیاره احتمالا فقط برای چند ده ثانیه ادامه خواهد یافت. انتظار می‌رود که آخرین علائم رادیویی فضاپیما حدود ساعت ۱۱:۵۵ گرینویچ قطع شود. “کرت نیبور”، دانشمند برنامه کاسینی در مقر ناسا در واشنگتن، گفت: «ماموریت کاسینی چیزهای خیلی زیادی به ما آموخته و برای من شخصا آرامش بخش است که می‌دانم کاوشگر تا آخرین ثانیه‌ها بر اطلاعات ما از زحل خواهد افزود.» ماموریت کاسینی-هویگنس یک ماموریت مشترک میان ناسا، آژانس فضایی اروپا و ایتالیا است.

بیگ بنگ: بعضی از طوفان ها در مشتری کاملأ مارپیچی هستند. این طوفان چرخشی در ماه گذشته توسط فضاپیمای رباتیک جونو متعلق به ناسا رصد شد. این فضاپیما در حال حاضر در مدار بزرگترین سیارۀ منظومه شمسی در حال چرخش است.

این عکس برجسته تقریبأ ۳۰ هزار کیلومتر وسعت دارد و باعث شده این سیستم طوفانی به اندازۀ کره زمین باشد. این طوفان مارپیچی برخلاف جهت عقربه های ساعت گردش می کند و یک الگوی ابری را نشان می دهد که شامل جریاناتت صعودی روشن است؛ تصور می شود این جریانات عمدتأ از یخ آمونیاک تشکیل شده باشند. این ابرهای سبک در بالاترین قسمت قرار دارند و حتی سایه های قابل تشخیصی را در سمت راست ایجاد کرده اند. کاوشگر جونو ظرف چند سال آینده همچنان به گردش خود ادامه خواهد داد و مشتری را بررسی خواهد کرد، زیرا سعی دارد داده هایی را به زمین بازگرداند که شواهدی مبنی بر وجود آب جوی فراوان در مشتری را ثابت کند؛ همچنین این فضاپیما در حال بررسی این مسئله است که آیا این سیاره غول پیکر دارای یک سطح جامد در زیر این ابرهای خیره کننده است یا خیر.